Op 23 maart 2015 begon de “In Oprichtings”-periode en op 22 oktober 2015 eindigde deze weer. Het i.o.-tje achter onze naam verdwijnt weer. Gisteren was er namelijk weer een Algemene Leden Vergadering bij studentenvereniging [‘endzjin] S.V.E.I.A., de allesbepalende avond voor Eximia. Met een fantastisch resultaat: Eximia is erkend!
Het was bewolkt en zo’n twaalf graden Celsius, af en toe een druppel gedurende de dag. Echter was de temperatuur in de sociëteit een stuk hoger, door de drukke bezetting. Ook Eximia heeft ondertussen een drukke bezetting, met de tussentijdse komst van zeven nieuwe Heeren. Met nu in totaal vijftien man ging Eximia de ALV tegemoet. Iets voor half negen ‘s avonds begon de ALV dan daadwerkelijk.
Hier heeft Eximia nu 2 volle jaren aan besteed. De Heeren hebben een deel van hun leven gestoken in de oprichting van dit Dispuut. Deze ALV, de allesbepalende, zorgde er natuurlijk voor dat de spanning om te snijden was. De ene Heer wat meer timide, de andere met klamme handjes en trillende beentjes.
Aangezien het niet praktisch was alle om leden van Eximia naar voren te roepen, stond de Senaat op het podium. Achter de gloednieuw geschonken lessenaar, een gift aan de vereniging, om wederom de zakelijkheid van het Dispuut uit te stralen. Vier Heeren om Eximia te vertegenwoordigen, met gelukkig de hulp van alle leden uit de zaal. Praeses Chrispijn nam het woord, waarbij hij ons heel kort door het afgelopen half jaar nam. Kortweg: Er is voldaan aan alle criteria, maar het gaat natuurlijk om de indruk die de vereniging van ons krijgt.
Vragen uit de zaal waren, terecht uiteraard, extreem kritisch. Met een scherpe blik werd Eximia nog een laatste maal in hun “In Oprichtings”-periode onder de loep genomen. De twijfel ontstond over de aanpak van het Dispuut, of er wellicht te ‘veilig’ zou zijn gehandeld. Toch heeft Eximia elke vraag met een verdediging kunnen weerleggen. Of deze verdediging sterk genoeg zou zijn, moest gaan blijken uit de stemming.
De allerlaatste stemming voor Eximia, waar wederom de Heeren niet deel van uit zouden maken. Het Dispuut is overtuigd van de meerwaarde voor de vereniging, dus alleen de stem van de rest van de vereniging kan een oordeel geven. Om de ALV niet te laten overspoelen met emoties van blijdschap óf verdriet, werd de uitslag ook weer aan het einde prijs gegeven. Er zouden nog enkele grote agendapunten volgen.
Toen het einde van de vergadering begon te naderen, was het ondertussen al zo’n half twaalf. Een uitslag die dus, na Eximia’s agendapunt, al twee uur op zich liet wachten. Het moment was daar, de uitslag zou worden voorgelezen. De sociëteit was nog nooit zó stil met zó veel leden. Bij de Heeren schoten de momenten van de afgelopen jaren door hun hoofd, met de vraag of dit óf pas het begin óf het mogelijke einde zou zijn. De hartkloppingen waren in de keel te voelen. De volgende woorden volgden: “Hierbij is [P.H.D.A.] Eximia erkend als Dispuut van [‘endzjin]”, en het gejuich barstte los! ‘Vo voor Eximia! ‘Vo voor Eximia! ‘Vo voor Eximia!
Praeses Chrispijn mocht naar voren komen om de bedankjes en presentjes van andere Disputen en leden in ontvangst te nemen. Een dankwoord volgde en een fust werd aangesloten. De rest van de avond is uiteraard geschiedenis! Of juist niet natuurlijk, aangezien niemand dat meer zal herinneren. Het is maar hoe je het bekijkt. Één ding was in ieder geval duidelijk: de avond zag er Bordeaux Rood en Marine Blauw-gekleurd uit! Twee tinten, omhult in een strak jasje en een dasje, die nog vele avonden zullen kleuren.
Een erkenning, wat houdt dat in dit geval nou in? Een erkenning van de vereniging houdt in dat Eximia nu als een officiële subvereniging van [‘endzjin] wordt gezien. Eximia mag hierdoor handelen uit naam van de vereniging, maar met onze eigen specifieke normen en waarden. Het Dispuut mag zich hierdoor ook actief uiten binnen (en buiten) de vereniging. De erkenning zorgt er voor dat wij als een gelijke worden gezien van de andere Disputen van [‘endzjin].
Maar dan nu? Nu is het tijd om lekker ons eigen ding te doen, het nastreven van onze Dispuutsdoelen! Het jaarlijks organiseren van een netwerkborrel, nog een leuke activiteit daarnaast doen, het zoeken naar Heeren met dezelfde instelling, elkaar steunen in het ontwikkelen van competenties en uiteraard ook heel belangrijk: een lekker biertje drinken op de toko! Dit eerste jaar als erkend Dispuut zal natuurlijk nog veel leermomenten met zich meebrengen en zal er hier en daar wat bijgeschaafd moeten worden. Toch zien wij het rooskleurig in. Wij hebben de afgelopen jaren gestreden en kunnen dat nog jaren volhouden. Wij ronden dit hoofdstuk af en kunnen proosten op de toekomst!
‘Vo voor Eximia
Op het hoogste genot!
